Το Παιχνίδι Στην Εκπαίδευση

Ένα ακόμη σεμινάριο από τις Εκδόσεις Πατάκη διεξήχθη το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013 στο CAMP (Contemporary Art Meeting Point) με τίτλο Το παιχνίδι στην εκπαίδευση. Ανάμεσα στα εκθέματα σύγχρονης τέχνης εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων (νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές Β’ Βάθμιας) πήραν μέρος σε μια βιωματική δράση δηλώνοντας ρητά με αυτόν τον τρόπο πως επιθυμούν να εμπλουτίσουν τη δουλειά που κάνουν καθημερινά στην τάξη τους με παιχνίδια και ιδέες σχετικές με το παιχνίδι.

Με αφορμή το βιβλίο «Η βίβλος του ομαδικού παιχνιδιού. Ευκαιρία να εξερευνήσουμε ταυτότητα, κοινωνικότητα και συναισθήματα» (Jayaraja, Erwin Tielemans, Μτφρ: Ντίνα Γεωργούλια) τρεις σπουδαίοι ομιλητές θέλησαν να τονίσουν το ιδιαίτερο ρόλο του παιχνιδιού ως προς την απόκτηση σημαντικών δεξιοτήτων που θα οδηγήσουν στην ενίσχυση της προσωπικής, μαθησιακής και κοινωνικής ανάπτυξης των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.

 Αρχικά, τον λόγο πήρε η Δρ. Βασιλική Νίκα, εκπαιδευτικός, για να υπογραμμίσει ότι είναι υψίστης σημασίας κάθε παιδαγωγός να εντάξει στη διδακτική πράξη παιχνίδια και παιγνιώδεις δράσεις ούτως ώστε να καταστήσει τη μαθησιακή διαδικασία πιο ευχάριστη, διασκεδαστική και κατά πάσα πιθανότητα πιο αποτελεσματική. Μην ξεχνάμε πως συχνά λέμε ότι το περιεχόμενο των μαθημάτων αλλά και ο τρόπος προσέγγισής τους πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα ενδιαφέροντα των μαθητών. Εντούτοις, είναι κοινός τόπος ότι η βασική αυτή συνιστώσα της παιδικής - και όχι μόνο - ηλικίας, το παιχνίδι, τις περισσότερες φορές παραγκωνίζεται κυρίως λόγω της συνήθειας των “μεγάλων” να βάζουν στις διάφορες ασχολίες ταμπέλες όπως «σοβαρή» ή «λιγότερο σοβαρή».

Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο συγγραφέας, κλινικός ψυχολόγος και coach, Ανδρέας Αρματάς, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους σε έναν από τους βασικότερους στόχους της εκπαίδευσης δηλαδή την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Κάτι ακόμη που αξίζει να αναφερθεί είναι η ενδιαφέρουσα άποψη που παρουσίασε ότι πρέπει να εμπλέξουμε τους μαθητές μας σε παιγνιώδεις δράσεις διότι «η αλλαγή στη συμπεριφορά προκύπτει μόνον αφού προηγηθεί η εμπειρία, το βίωμα».

Τέλος, τη σκυτάλη πήρε ο Ηλίας Πίτσικας, παιδαγωγός και μέλος της ομάδας τέχνης «Πάροδος», ο οποίος μέσα από τη βιωματική δραστηριότητα Ο θησαυρός του γίγαντα κατάφερε να “ζωντανέψει” ένα πολύ μικρό κομμάτι του βιβλίου. Τοιουτοτρόπως, κατέστη δυνατό να αντιληφθούμε τη δύναμη του παιχνιδιού όσον αφορά στο δέσιμο μιας ομάδας καθώς και ότι από μία μόνο ιδέα μπορούμε να γεννήσουμε αμέτρητες άλλες και να τις προσαρμόσουμε στις εκάστοτε συνθήκες.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι δίπλα σε ένα από τα βασικότερα πια συνθήματα - αρχές της εκπαίδευσης που είναι το Μαθαίνω κάμνοντας (Learning by doing) θα πρέπει να προσθέσουμε το σύνθημα που ακούστηκε πολλάκις στο σεμινάριο και συνοψίζεται στην εξής φράση: Μαθαίνω παίζοντας και γελώντας.

Μαρία Αϋφαντή,

Δασκάλα Α’ Δημοτικού