Τα Παιδιά μας, o Σκοπός μας, η Μεγαλύτερη Ευθύνη μας

«Τι σημαίνει σπιτικό;

Μια στέγη για να κρατάει μακριά τη βροχή;

Τέσσερις τοίχοι για να κρατούν μακριά το βοριά;

Πατώματα για να κρατούν μακριά την υγρασία;

Ναι. Αλλά και πολύ περισσότερα:

Σπιτικό είναι το γέλιο ενός παιδιού,

το τραγούδι μιας μάνας,

το στήριγμα ενός πατέρα,

το φως από χαρούμενα βλέμματα,

η ζεστασιά από καρδιές που αγαπιούνται.»

                                                            Ανώνυμος

Στην τρυφερή παιδική ηλικία των παιδιών, που είναι εξαιρετικής ευαισθησίας και σημασίας, οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι οι γονείς και οι δάσκαλοί τους. Το σωστό μεγάλωμά τους πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ευθύνη μας, ο σκοπός μας.

Κάθε σκέψη μας και κάθε πράξη μας πρέπει να έχει στόχο το δικό τους καλό.

Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Αξίζει και πρέπει να έχει μια θέση στην καρδιά μας.

Αξίζει την αποδοχή μας, την φροντίδα μας, την άγρυπνη παρακολούθησή μας, τη σωστή αγωγή στο δρόμο της αλήθειας, την αγάπη μας.

Η αγάπη είναι η πηγή κάθε χαράς, κάθε δημιουργίας. Γεμίζει τη ζωή μας νόημα και σκοπό.

Χωρίς αγάπη ένα παιδί δε νιώθει αυτοεκτίμηση και ασφάλεια και δε θα γίνει ένας υπεύθυνος ενήλικας.

Και το πώς θα νιώθει ένα παιδί στην ενήλικη ζωή του, εξαρτάται από το πώς ένιωσε τον κόσμο, φιλικό ή εχθρικό στην παιδική του ηλικία.

Τώρα λοιπόν σ΄αυτά τα χρόνια που τα παιδιά μας βλέπουν με τα μάτια μας, ακούν με τ’ αυτιά μας, νιώθουν με την καρδιά μας, πρέπει να ακουμπήσουμε ευεργετικά στο νου και την καρδιά τους.

Τώρα γονείς και δάσκαλοι ας διδάξουμε με το λόγο μας, τα έργα μας, τη σιωπή μας, μα κυρίως με το παράδειγμά μας.

Ας μείνουμε κοντά τους και ας γίνουμε αγωνιστές και συνοδοιπόροι τους.

Αξίζει για τα παιδιά μας ένα σπιτικό κι ένα σχολείο γεμάτο αγάπη, χαρά, δημιουργία, προστασία, σεβασμό.

Και να θυμόμαστε . . .

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που μπορούμε να αφήσουμε στα παιδιά μας είναι οι ευτυχισμένες αναμνήσεις τους.

Κι ακόμα

Να θυμόμαστε . . .

«Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει σε παραδοχή και φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Μαθαίνει να καβγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία: Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή: Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.»

R. Russel

Γεωργία Χατζήβεη