Τικ – τακ, ρολόγια, ώρα για μάθημα!

Ξέρετε ότι και τα ρολόγια πάνε σχολείο για να μάθουν την ώρα; Όχι, ε; Ξέρετε ότι η δουλειά του ρολογοπαιδαγωγού είναι πιο δύσκολη από αυτήν του ωρολογοποιού; Όχι, ε; Ε, ούτε κι εμείς, οι μαθητές της Β’ τάξης, το ξέραμε! Ευτυχώς διαβάσαμε στην ώρα μας το καινούριο βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου και της Μυρτώς Δεληβοριά και όχι μόνο μάθαμε αυτά και άλλα πολλά, αλλά και διασκεδάσαμε με τις ώρες!
Πρώτα πρώτα φτιάξαμε τα δικά μας ρολόγια. Αφού κάθε μικρό ρολόι νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι ήχο θέλει, καθένας μας επινόησε τον ήχο που κάνει το δικό του ρολόι. Κάποια, λοιπόν, όταν μετρούσαν την ώρα, έκαναν «τιν-ταν», άλλα «τζινκ-τζονκ», άλλα «κλικ-κλακ», άλλα «μπριγκ-μπραγκ», άλλα «αν-αν» κι ένα σωρό ακόμα διασκεδαστικούς ήχους. Για να μπορούμε να παίζουμε με τα ρολόγια μας και να εξασκούμαστε στο να λέμε την ώρα, φτιάξαμε και ειδικά ζάρια που έγραφαν τις ώρες και τα λεπτά. Επίσης δημιουργήσαμε ντόμινο με ψηφιακά και αναλογικά ρολόγια.
Ταξιδέψαμε σε πολλές χώρες και πόλεις και μάθαμε ότι κάθε τόπος έχει τη δική του ώρα. Ο καθένας διάλεξε μία πόλη κι έφτιαξε ένα ρολόι που να δείχνει την ώρα εκεί, τη στιγμή που εμείς στην Αθήνα ήμασταν στο σχολείο και ετοιμαζόμασταν να βγούμε για το πρώτο διάλειμμα.
Ακόμη ανακαλύψαμε ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν αρκετά διάσημα ρολόγια και επινοήσαμε φανταστικούς διαλόγους μεταξύ των ρολογοπαιδαγωγών και των διάσημων αυτών ρολογιών.
Τέλος, σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα ρολόι για την τάξη μας που να έχει πάνω «τις πιο ωραίες ώρες», αυτές δηλαδή που δε θέλουμε με τίποτα να περάσει η ώρα, αλλά που δυστυχώς περνάει τόσο γρήγορα!
Διαβάσαμε το βιβλίο πολλές φορές από την αρχή ως το τέλος, από το εξώφυλλο ως το οπισθόφυλλο. Μας ενέπνευσε μέχρι και το εσώφυλλο, γιατί έτσι είναι τα βιβλία που σε εμπνέουν. Ταξιδεύεις ξανά και ξανά στις σελίδες τους κι ανακαλύπτεις μαγευτικές λεπτομέρειες και η ώρα που περνάς διαβάζοντάς τα, είναι η πιο ωραία ώρα από όλες!