Σεμινάριο Δημιουργικής Σκέψης & Γραφής

Το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013 εκπαιδευτικός του σχολείου μας συμμετείχε στο σεμινάριο δημιουργικής σκέψης και γραφής με τίτλο «Η τάξη που πετάει», που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Πατάκη. Εισηγήτρια του σεμιναρίου ήταν η συγγραφέας μυθιστορημάτων και παιδικών βιβλίων Αμάντα Μιχαλοπούλου.

Βασικός σtόχος της εκδήλωσης υπήρξε η παρακίνηση των εκπαιδευτικών για μια νέα θεώρηση της λογοτεχνίας. Οι παραδοχές του ότι η γνήσια δημιουργική χαρά στην τάξη παραμένει ζητούμενο και πως η λογοτεχνία μπορεί να συνδράμει θετικά στην ενδυνάμωση της σχέσης δασκάλου-μαθητή, αποτέλεσαν τους δύο θεματικούς άξονες πάνω στους οποίους δομήθηκε η συνάντησή μας.

Παράλληλα, μας δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχουμε βιωματικά σε παιχνίδια δημιουργικής γραφής που απελευθέρωσαν σκέψεις για τον εαυτό μας, οδήγησαν σε μια στάση αναστοχασμού κι έκφρασης ποικίλων συναισθημάτων. Άλλα ερωτήματα που μας απασχόλησαν ήταν το κατά πόσο η θεματολογία του μαθήματος της Παραγωγής Γραπτού Λόγου συνδέεται με την καθημερινότητα των παιδιών, αν η διατύπωση του θέματος καθοδηγεί τον τρόπο σκέψης τους και αν τελικά η χρήση επιθέτων για «διακόσμηση» του λόγου είναι ωφέλιμη.

Η δημιουργική ανταλλαγή ιδεών μεταξύ της συγγραφέως και των εκπαιδευτικών βοήθησε στο να διατυπωθούν απόψεις κι εμπειρίες εφαρμογής γλωσσικών δραστηριοτήτων ελεύθερης έκφρασης. «Το κουτί με τις μικρές χαρές», «Με αφορμή μία εικόνα», «Μεγάλος για λίγο» και «Η ιστορία που ξεκινάει απ’ το τέλος» είναι μερικές μόνο από τις ανατρεπτικές γλωσσικές δράσεις που προτάθηκαν, με στόχο να δώσουν στα παιδιά το αναγκαίο θεματικό/δομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθούν ελεύθερα και θα ξετυλίξουν τη δική τους προσωπικότητα και φαντασία.

Τι θα κρατήσουμε; Το θετικό κλίμα που δημιουργήθηκε με τη διάθεση της συγγραφέως να εμφυσήσει στους εκπαιδευτικούς πίστη στη λειτουργία της αφήγησης μέσα στα σχολικά πλαίσια, τη διαπίστωση του πόσο απαραίτητο είναι να ξεφύγει η πράξη της ανάγνωσης από την πίεση του διδάγματος-συμπεράσματος και να αφήσει περιθώρια για κριτική ικανότητα, την ανάγκη του να δώσουμε χώρο στο συναίσθημα και όχι στους συναισθηματισμούς, καθώς και την αναγνώριση της αξίας της διακειμενικότητας.

Κλείνουμε με την ιδιαίτερη άποψη που ακούστηκε ότι : «καθένας από εμάς χρειάζεται να παραμένει ενεργός αναγνώστης ωσότου βρει το βιβλίο εκείνο που θα του αλλάξει τη ζωή».

                                                               Μαρίνα Ραουζέου

                                                 Δασκάλα / Υπεύθυνη Πληροφορικής